Ik dacht ‘laat ik ‘ns wat over vrijheid schrijven’.

Mooi begrip.

Een woord met ruimte, zeg maar.

Iets waar we waarschijnlijk allemaal ten diepste naar verlangen.

Maar wat is het?

Als je een beetje online rondkijkt kom je allerlei dingen tegen in de sfeer van ‘doen wat je wilt en waar je zin in hebt’, of ‘onafhankelijkheid’.

Dit maakt het meteen ingewikkeld want vooral dat ‘doen waar je zin in hebt’ brengt je ontegenzeggelijk in contact met mensen die het daar niet mee eens zijn, omdat je hun vrijheid op de een of andere manier aantast.

Kán volledige vrijheid eigenlijk wel, als mens, op aarde?

Kun je echt vrij zijn, en wat blijft er dan van je over?

Ben je dan niets meer, of word je alles?

Vrijheid is echt zo’n woord dat direct goed voelt, als een ultiem doel zelfs, maar het is ook iets waar we eigenlijk geen raad mee weten.

Want wat zou je doen als er volledige vrijheid was?

Wanneer IS er eigenlijk volledige vrijheid, en hoe kun je dat weten?

Mag jouw vrijheid ten koste van die van anderen gaan?

Voor mij wordt het al snel te ingewikkeld, te groot.

Dat werkt niet.

Wat wél werkt, in mijn geval tenminste, is het onderzoeken en ontdekken van onze onvrijheid, en kijken of je daar iets mee kunt.

Je persoonlijke grenzen, je ideeën, overtuigingen, meningen, wat je gelooft over de wereld en jouw positie daarin.

Als je er zo naar kijkt wordt vrijheid meer een drijfveer dan een einddoel.

Een subtiele hint, alsof je de geur van de zee volgt om bij het strand te komen, terwijl je nog door het donkere, dichte bos ploetert.

En misschien is vrijheid altijd precies wat je er zelf van maakt.

Dat zou wel zo logisch zijn.