Laat ik er eens een zelfverzonnen definitie ingooien.
‘Stilte is niet de afwezigheid van geluid, maar de herkenning van dat wat er altijd is, ongeacht de omstandigheden.’
Het is verleidelijk en ook heel normaal om te denken dat je moet reizen om het te vinden, dat je het bos in moet, de bergen op, of bij de avondzon op een verlaten strand.
Dat je een Volkswagen bus moet kopen en de wereld rondtrekken, dat je moet mediteren, of dat je in ieder geval iets moet doen wat anders is dan nu, dit.
Al die ideeën zijn gedoemd te mislukken omdat wezenlijke stilte niet om de omstandigheden gaat.
Je kunt stilte vinden in de Himalaya of tijdens je retreat op Bali, maar dat is omdat stilte al overal is.
De herrie waar we namelijk het meest last van hebben gebeurt helemaal niet in onze omgeving.
Het is het lawaai van binnen, van ons hoofd.
Het is de stem die doet alsof hij ons is, en die ons heeft geleerd er continu naar te luisteren.
Het is de woeste, ongestructureerde symfonie van zelfkritiek, angst, begeerte, onzekerheid, jaloezie, en het idee van kleinheid en onbelangrijkheid.
Ik denk dat we het meest verlangen naar stilte, omdat we er in zekere zin bang voor zijn.
Ons hoofd is er bang voor.
En toch willen we het kunnen accepteren, willen we het omarmen.
Omdat wij stilte zijn, en ergens weten we dat.
Wat wij zijn is dat wat losstaat van ideeën en patronen, van wensen en angsten.
Wat we wérkelijk zijn is de stilte waaruit alles geboren wordt (en zogenaamd weer sterft), de stilte die nooit beïnvloed wordt door wat dan ook.
De stilte die we waren toen we nog maar net rondkropen op deze magische aarde, en de stilte die we nog steeds zijn als we ernaar zoeken, vertwijfeld.
Waar we naar verlangen, is dat wat nooit verandert.
Omdat we ook ergens wel weten dat zekerheid en veiligheid nooit te vinden zijn in dat wat wél verandert.
En dat is alles, behalve de stilte.
Behalve de essentie, de kern, dat wat overblijft als we elke ervaring, elke situatie, elk idee zouden weghalen.
Niet dat dat hoeft, trouwens.
Je kunt de stilte ervaren ongeacht wat er aan de hand is.
Vaak doe ik dat, en heb ik dat.
En ook vaak niet.
Maar zelfs dán is de stilte nog steeds gewoon hier.
Zin om die stilte te ontdekken?