Soms werkt het, soms werkt het niet.

Je situatie vergelijken met die van iemand anders.

Of met jezelf, een tijdje terug.

Er zijn altijd mensen waarmee het slechter gaat.

Er zijn altijd mensen die het écht zwaar en moeilijk hebben.

En op dit moment zou het voor jou best nog een stuk erger kunnen zijn.

Er is altijd iemand armer.

Er is altijd iemand depressiever, angstiger, of eenzamer.

En er is altijd iemand die rouwt om een groter verlies.

Toch?

Soms werkt dat.

Soms werkt relativeren.

Vaak niet.

En dat is logisch.

We zijn nou eenmaal geen robots die simpelweg de juiste dosering ideeën nodig hebben om ons goed te voelen.

Een mensenleven is geen wiskunde, geen exact vak waar specifieke input altijd voorspelbare resultaten geeft.

Het verstand is niet hetzelfde als het gevoel, en het idee dat je door middel van een soort vergelijkingsformule je ervaringen stuurt en bepaalt, dat je jezelf altijd weer feilloos kunt manipuleren, is nogal naïef.

We zijn geen apparaat met knoppen waaraan je naar behoeven kunt draaien om altijd te krijgen wat je wilt, of wat je niet wilt.

Soms werkt het, vaak werkt het niet.

Mens zijn is lastig, en verwarrend, en ingewikkeld.

Maar gelukkig is ook dat relatief.