Oh wat houden we ons toch allemaal keurig aan de Regels voor Grote Mensen.

Wat zijn we toch netjes en verantwoord en ingetogen.

Alsof we een volwassenen diploma hebben gehaald en meteen zijn vergeten hoe het is om gewoon een beetje aan te kloten en te rommelen.

Om onvoorwaardelijk plezier te hebben.

Ugh.

Misschien wil je wel weer gewoon eens buiten de lijntjes kleuren.

In de plassen stampen.

Beetje slenteren, beetje lummelen, beetje knoeien.

Of zomaar ergens in het gras gaan liggen, naar de wolken kijken, of lekker een heuvel afrollen.

Dingen die je deed toen je nog niets steeds nadacht over wat je móest.

Vrije dingen, spannende dingen, lichte dingen.

Fijne dingen.

Het is heel goed mogelijk.

Het is mogelijk om, zélfs als volwassene (met een baan en een hypotheek en allerlei verantwoordelijkheden), meer als kind te leven.

En het is zelfs veel dichterbij dan je denkt.

Want dat onbezorgde van vroeger, dat heerlijk impulsieve en super enthousiaste en naïeve blije, dat raken we nooit echt kwijt.

We verstoppen het alleen.

Onder de regeltjes en de maskers en de verwachtingen.

Heb je daar genoeg van?

Ik zie je in de speeltuin.

(Mail me.)